Ես սիրում եմ այդ ամիսը,
Շուրջ բոլորս ոսկեգույն է,
Ոտքերիս տակ ճռճռում է,
ՈՒ հաճելի ձայներ լսվում:
Տերևներն են թափվում ճյուղերից
Թռչուններն են չվում դեպի հարավ
Եվ օրերն են կարճանում
Գիշերներն են երկարում։
Տարվա, ո՞ր ժամանակն է ։ Դե ասե՛ք․
Խշ-խշ քայլում եմ դեպի անտառ
Ափիս մեջ ոսկիներ անհայտ
Գլխիս վերև գունավոր լույսեր
Ի՞նչու խշ-խշ, ի՞նչու ոսկիներ և գույներ․․․
Այն ինչն է ինչը, որ ճյուղից պոկվում և ընկնում է գետնին։
Այն ինչն է ինչը, որ քշում է, տանում է տերևը դեղին։
Այդ ե՞րբ է լինում, երբ ծառերն ասես կարմիր խարույկ լինեն,
երբ մարդիկ զբաղված են բերքահավաքով, իսկ թռչունները չվում են տաք երկրներ։
Լիանա Ռոզիկյան և 5 տարեկաններ 